ปลูกป่า vs รักษ์ป่า ควรทำอะไรก่อน?

ผมขอยกนิทานเซนที่ผมชอบมากเรื่องหนึ่ง คิดว่าได้อานจากหนังสือ The Novice ของท่าน ติช นัท ฮัน พระเซนชาวเวียดนาม ที่ลี้ภัยไปฝรั่งเศส
นิทานเรื่องนี้สรุปสั้น ๆ ว่า

พระเซนอาศัยในวัดเล็ก ๆ กลางป่า

วันหนึ่งท่านธุดงออกไปแต่เช้า

พอตกเย็นท่านกลับมาที่วัดพบว่า

ลมแรงมากและท่านเปิดหน้าต่างไว้ทำให้คัมภีร์และเอกสารสำคัญต่าง ๆ ปลิวว่อน ฟุ้งกระจายในกุฏิท่านหมด

ลูกศิษย์ท่านรีบเก็บของให้เข้าที่เพราะเห็นว่าสำคัญจึงรีบฟื้นฟู

แต่ลมยังพัดแรงอยู่ของต่าง ๆ เก็บยังไงก็ไม่เรียบร้อย

พระเซนจึงสอนลูกศิษย์ท่านว่า

เจ้าแก้ปัญหาไม่ถูกจุด

เจ้าเก็บของไปเท่าไหร่ ไม่นานก็กระจายเหมือนเดิม เพราะยังมีลมพัด

ลูกศิษย์ตอบว่าจะให้ข้าสั่งให้พายุหยุดได้อย่างไร ข้าเป็นเพียงประชาชนคนเดียวตัวเล็ก ๆ

อาจารย์เซนจึงตอบไปว่า

จริงอยู่ที่เราหยุดลมไม่ได้

แต่เราหยุดผลกระทบได้ คือ

ปิดประตูหน้าต่างเสียให้ครบและสนิท

เมื่อเจ้าหยุดที่มาของปัญหาแล้ว

จึงมาฟื้นฟู บรรเทาผลกระทบ โดยการเก็บของที่กระตัดกระจายเสีย

แล้ว ของที่จัดก็จะไม่กระจายอีก

ฉันใด

ป่าที่ถูกทำลาย และ มีการเผา จนคนเชียงใหม่แทบหายใจไม่ได้นั้น

ต้องหยุดสิ่งนั้นก่อน แล้วจึงมาช่วยกันฟื้นฟู การปลูกป่าใหม่สักวันก็จะถูกทำลายไปเหมือนเดิมการแก้ปัญหาก็จะไม่มีทางสิ้นสุดและไม่ยั่งยืน

ดังนั้นเราต้องเรียงลำดับความสำคัญดี ๆ ว่าอะไรควรทำก่อนหลังครับ

นับถือและชื่นชมน้ำใจทุกท่านที่หวังดี

แต่กลัวจะตกเป็นเหยื่อของความพยายามเบี่ยงประเด็นของบริษัทที่ต้องรับผิดชอบและพยายามเอาตัวรอดโดยการแก้ปัญหาแบบฉาบฉวยเหมือนที่ทำกับพวกเราชาวเชียงใหม่มาตลอด 10 ปีครับ

วันนี้ 17:00 น. ผมจะไปร่วม #byeByeSmog ด้วยอีกคนครับ

วันนี้คือวันแห่งประวัติศาสตร์ของชาวเชียงใหม่ จะสำคัญที่สุดในการฉลอง 720 ปี พญามังรายคือความหวังเดดียวของเราแล้วครับ

ปล. ถ้าพี่โจ้ หรือ dj สุหฤท ได้มาอ่าน ผมชื่นชมพี่ ๆ นะครับ
และพร้อมช่วยด้วย ผมรักเมืองน่านมากเช่นกัน พร้อมพา นศ.มช. เป็นกำลังหลักเลยครับ
ผมติดต่อพี่ไปทางข้อความแล้วด้วยนะครับ)

อ.แชมป์ ไพรัช พิบูลย์รุ่งโรจน์ เศรษฐศาสตร์ มช.